giraf

 

 

Hoefachtigen

Net zoals een paard, ezel en varken is een giraffe een hoefachtige, dat betekent dat ze dus hoeven hebben. Bij een paard en ezel is het één geheel, maar bij giraffen is het in tweeën gedeeld, dus eigenlijk twee tenen.

 

Waar komen giraffen veel voor?                   

Giraffen komen veel voor in Kenia en Tanzania. Dat zijn twee landen in Afrika. De giraffe behoort tot de familie van de evenhoevige. Dat ze dus twee tenen hebben. De giraffe heeft net zoveel halswervels als een mens dus 7 halswervels, maar omdat die wel dertig cm per wervel zijn, is die nek zo lang. Tel je daar de lange poten nog bij, dan kan een volwassen giraffe wel 6 meter hoog worden. Giraffen hebben ook nog kleine stompe horens. Ze zijn bruin met zwarte pluimpjes erop

Eten en drinken van de giraffe?

De giraffe heeft ook nog een hele  bewegelijke tong. De tong is 40 cm lang en is helemaal zwart. Ook is die tong wel heel sterk, hij kan er bladeren en takjes mee van de boom afrukken. De giraffe eet wel 12 uur per dag. De giraffe eet: bladeren, takken, doorns en vruchten. Als er lange tijden van droogte zijn kan hij lang zonder water. Maar wanneer een giraffe moet drinken kan een leeuw of een hyena hem gemakkelijk aanvallen. Om te drinken moet hij namelijk zijn voorpoten spreiden. Een hyena of leeuw valt aan in de nek dat is de meest gevoelige plek van de giraffe.

Gewicht, lengte en leeftijd

De wetenschappelijke naam voor de giraffe is: Giraffa camelopardalis. De Engelse naam is: gewoon hoe wij zeggen giraffe. De meeste giraffen worden 15 tot 25 jaar en de lengte is meestal 4 tot 6 meter. Het gewicht is van 550 kilo tot 1930 kilo. Zij leven in groepjes van 5 tot 20, of soms zelfs 40 dieren. Hun sterke gezichtvermogen en gehoor waarschuwen hen voor naderend gevaar. Giraffen kunnen heel hard rennen, als ze moeten vluchten, de snelheid is: 65 km per uur en hij kan ook nog zwemmen.

 De geboorte:                               

Net zoals bij vele dieren verschijnen eerst de hoefjes en dan komt het donkere snuitje tevoorschijn. Het girafje wordt naar buiten geperst en valt dan van een hoogte van 2 meter op de grond. De moeder besnuffelt dan haar jong en likt het met haar lange tong. Het jong is nat. Het jong probeert zijn kop op te tillen en op zijn poten te gaan staan. Dat lukt nu nog niet. Als het uiteindelijk lukt, ziet er nog niet uit. Het jong doet een stapje, wankelt en ligt alweer. Een uur na de geboorte kan het jong al zo lang staan dat hij ook bij de uier van zijn moeder kan, om te drinken. Een paar uur later loopt het jong al.

 

                           Verschillende Soorten Giraffen:

De net-giraffe:

De netgiraffe is te herkennen aan de grote hoekige vlekken die wordt gescheiden door rechte witte lijnen. Hij komt voor in het Noordoosten van Afrika.

 

 

 

De angola-giraffe

De angolagiraffe lijkt veel op de netgiraffe. Dus ook grote hoekige vlekken. Alleen zijn deze wat lichter en onregelmatiger. Hij komt voor in Zuidelijk Afrika.                                    

 

 

 

                        De massai-giraffe

De massaigiraffe heeft donkere, onregelmatige vlekken. Ze zijn nog onregelmatiger dan de vlekken van de angolagiraffe. Hij leeft in Kenia en Tanzania.                               

 

De Okapi

De Okapi is een bosgiraffe ze komen alleen voor in het Ituriwoud in Zaïre. De Okapi is een soort kruising van een giraffe en een zebra. De Okapi is naaste familie van de giraffe, maar is veel kleiner en zijn nek is niet zo lang. Het meest opvallend aan het uiterlijk zijn de witte strepen op zijn poten, die sterk in tegenstelling staan met zijn donkerbruine lijf. Hij heeft grote ogen en oren en alleen de mannetjes hebben twee stompe horens. De okapi heeft een dertig centimeter lange blauwe tong, en hij weegt 250 kilo. Een echte telling is nog niet gedaan, maar er wordt aangenomen dat er 10 tot 25 duizend Okapi’s in het wild leven. Er zijn ongeveer 80 Okapi’s in dierentuinen in de wereld te bekijken. In Amerika zijn 41 dierentuinen waar Okapi’s te zien zijn.

 

 

 

 De gevechten

Het leven van een mannetje is onrustig ze vechten telkens onder elkaar uit wie het sterkst is. Met opgeheven kop dagen ze elkaar uit, klaar voor het gevecht. De mannetjes gebruiken hun zware kop met hoorns als wapen. De mannetjes gebruiken nooit hun hoeven in een gevecht. Vrouwtjes doen niet mee aan de gevechten. Soms raakt een giraffe gewond of bewusteloos, maar er vallen zelden doden. Het zijn schijngevechten om wie het sterkst is. Na een kwartier vechten geeft meestal wel een mannetje op, als hij zich opgeeft doet hij een paar stappen opzij.  Het mannetje wordt na dat hij het gevecht verloren heeft niet uit de groep verjaagd. En dan gaan ze weer verder met voedsel verzamelen. 

 

Hazenslaapjes
Tegen de avond als het gaat schemeren, begint de giraf zijn nachtrust. Echt slapen komt er niet van, want het gevaar voor roofdieren blijft ook 's nachts bestaan. Zo nu en dan gaat hij liggen, en met de kop overeind dut hij heel licht in. De lange oorschelpen blijven bewegen om te horen of er een vijand nadert. Soms buigt hij de kop naar achteren voor een korte diepe slaap. De nachtrust wordt vaak even onderbroken om rechtop te gaan staan. Soms eet de giraf wat, loopt een eindje en gaat weer liggen.

Schone oren
Als de giraffe acht weken oud is, is de giraffe nog steeds bij zijn moeder.
Die likt haar jong schoon, vooral achter de oren want daar kan de kleine zelf niet bij. Ook laat de moeder goed zien wat je als giraffe wel en niet kunt eten.

Ook mensen jagen op giraffen !
Vroeger jaagden de mensen op giraffen omdat ze het vlees wilden eten. Ze vonden het vlees erg lekker. Tegenwoordig worden giraffen gedood om hun staart. Daar worden geluksarmbanden en vliegenmeppers van gemaakt. De giraf is geen bedreigde diersoort. Vooral omdat volwassen giraffen in de grote natuurparken eigenlijk geen natuurlijke vijanden hebben. Groepen van meer dan 100 dieren is niet ongewoon.
Maar vroeger, toen de blanke mensen kwamen, werden er hele kudden giraffen tegelijk afgeslacht, vooral in Zuid-Afrika. Eind vorige eeuw was het aantal giraffen daarom veel minder geworden.

In Oost-Afrika werden jachten georganiseerd om trofeeën (Overwinningteken dat bestaat uit buitengemaakte wapens) te bemachtigen. Gelukkig zijn er reservaten opgericht om de giraffe te beschermen. In alle Afrikaanse landen is de giraffe beschermd. Hun toekomst is nu verzekerd, vooral dankzij de toeristen omdat die als ze op safari zijn naar de giraffen willen kijken. 

De vlekken
Als de babygiraffe twee weken oud is gaan er zwarte plukjes haar op de hoorntjes groeien. Het staartje zwiept grappig heen en weer onder het lopen.
De giraf heeft een hele lange nek zodat hij zich overal goed schoon kan likken. Als de giraffe de moeder kwijt is, kijkt de kleine giraffe naar de vlekken op de grote giraffen en herkent dan de moeder.